Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Καφενεία. Από τον ελληνικό στο χωριό, στον … καπουτσίνο της πόλης!



Αυτή η φωτογραφία του Πέτρου Βάρδα, του τελευταίου απ' τους παλιούς καφετζήδες της Βάχλιας, ήταν η αφορμή να θυμηθώ την κουβέντα μας κάτω απ' τη σκιά του πλάτανου που βρίσκεται στην αυλή του καφενείου του.

Θέμα της συζήτησής μας ήταν τα μαγαζιά που λειτουργούσαν παλιά στη Βάχλια... Είχα μείνει έκπληκτος με τον μεγάλο αριθμό τους...
Μπακάλικα, καφενεία, εμπορικά, χασάπικα, τσαγκάρικα...


Ειδικά για τα καφενεία, η διαπίστωση είναι ότι «μ’ ένα κιλό ζάχαρη κι ένα κιλό καφέ, άνοιγες καφενείο»!!!  Όσο για τον εξοπλισμό τους…μερικά τραπέζια ξύλινα και καρέκλες ξύλινες με ψάθα…

Εκτός από ελληνικό καφέ, στα καφενεία της εποχής εκείνης έβρισκες ούζο, κρασί, ποτό μέντα ...άντε και κανένα λουκούμι! Φραπέ, (κάπου τη δεκαετία του ΄80) έπινες μετά δυσκολίας… κι αν έμπαινες μέσα απ’ τον πάγκο και τον έφτιαχνες μόνος σου!!!
Αργότερα, με τις καφετέριες της πόλης, καλομάθαμε...όπως λέει και ο φίλος του Μπάμπη...
-Θυμάσαι Μπάμπη μου, όταν πρωτόπιες καπουτσίνο στη Φωκίωνος Νέγρη; 
Σε πίκριζε... Τώρα τον πίνεις και δεν τον χορταίνεις!!!

Η αλήθεια είναι ότι πολλά χρόνια πριν, το να φτιάξει ο καφετζής ελληνικό καφέ, δεν ήταν τόσο εύκολο πράγμα, όσο μας φαίνεται σήμερα… Πριν μπει στη ζωή μας το γκάζι,  ο καφετζής, έπρεπε να κάνει ολόκληρη διαδικασία για να τον ψήσει...γιατί θα ’πρεπε ν’ ανάψει φωτιά με ξύλα...

Τα δυο περιστατικά που διηγούνται οι μεγαλύτεροι, με πρωταγωνιστές καφετζήδες του χωριού, είναι χαρακτηριστικά:

Η αργοπορία
Σε καφενείο του χωριού σταμάτησε κάποιος περαστικός και ζήτησε να πιεί καφέ. Ο καφετζής έστειλε τη γυναίκα του να φέρει λιανά ξύλα για να τον φτιάξει, αλλά εκείνη άργησε να επιστρέψει. Όταν κάποια στιγμή γύρισε, ο πελάτης είχε ήδη φύγει!!! Τότε ο καφετζής της είπε: "Άντε πιάσε την πούληση (πώληση) τώρα!"

Η βαρεμάρα
Σε άλλο καφενείο, προσήλθε ο Γιάννης. Κάποιος απ' την παρέα που βρισκόταν εκεί, προσφέρθηκε να τον κεράσει...
-Μπάρμπα -Γιώργη, κέρασε το Γιάννη.
-Τι θα πάρεις Γιάννη;
-Φτιάξε μου ένα καφεδάκι, μέτριο.
-Δεν παίρνεις καλύτερα ένα λουκουμάκι, να γλυκαθείς!!! Ήρθε η απάντηση από τον Μπάρμπα-Γιώργη!!!



Καφενεία στη Βάχλια είχαν οι:

Αγγελόπουλος Γεώργιος (Κρεμμύδας): Στον κεντρικό δρόμο στην Πέρα Βάχλια







Καρρά Κατίνα: Στην είσοδο της Πέρα Βάχλιας



Ρηγόπουλος Πέτρος (Πετράκος): Στην κάτω αγορά της Βάχλιας.



Νικολετόπουλος Κωνσταντίνος (Μαστροκότσιος) με συνεχιστή τον υιό του Γεώργιο Κ. Νικολετόπουλο:   Στην κάτω αγορά, καφενείο-μπακάλικο. Ο τελευταίος, είχε γι' αρκετά χρόνια και το τηλεφωνείο.




Αγγελόπουλος Θεόδωρος: Το καφενείο λειτουργούσε στο ίδιο κτίριο και σε διπλανό χώρο απ΄ το παλιό λιοτρίβι.

Κωνσταντόπουλος: Καφενείο-ουζοπωλείο, στην είσοδο του χωριού επί του κεντρικού δρόμου. 

Καλύβας Κ. Χρήστος (Χατζιοχρήστος) μαζί με τον Νίκο Παναγόπουλο (Μπόγια): Ταβέρνα-καφενείο, στο ισόγειο του σπιτιού του πρώτου.


Καλύβας Κωνσταντίνος (Χάντζιος): Καφενείο και μπακάλικο στον κεντρικό δρόμο (για ένα διάστημα είχε και το τηλεφωνείο) 



Γαλάνης Χαράλαμπος: καφενείο και χασάπικο επί του κεντρικού δρόμου.



Βάρδας Κωνσταντίνος: καφενείο επάνω από τον κεντρικό δρόμο, τη λειτουργία του οποίου συνέχισε ο υιός του Πέτρος Κ. Βάρδας. Ο τελευταίος είχε επίσης μπακάλικο, κουρείο και για αρκετά χρόνια το τηλεφωνείο.



Ασημακόπουλος Παναγιώτης (Ταχυδρόμος) στον κεντρικό δρόμο, το μοναδικό εν λειτουργία καφενείο σήμερα.



Φωτογραφίες από τα καφενεία μας:




Φωτογραφία από το βιβλίο του Χρήστου Δημητρόπουλου "Η Βάχλια και ο κόσμος της"

Φωτογραφία από το τεύχος 7 του περιοδικού "Η Βάχλια" 
 εκδόσεως της Ένωσης Βαχλαίων