Το περασμένο Σάββατο επισκέφτηκα τη Βάχλια, ακολουθούμενος, για πρώτη φορά, μόνο από τον γιό μου τον Βαγγέλη. Η απόφασή μου αυτή είχε το ρίσκο της, γιατί υπήρχε και το ενδεχόμενο να ... γυρίσουμε απ΄ το φράγμα του Λάδωνα, πάλι πίσω!
Όμως, όλα κύλησαν ωραία και, όπως δείχνουν τα πράγματα, βρήκα καλή παρέα για να επισκέπτομαι το αγαπημένο μου χωριό.
Κάναμε την καθιερωμένη βόλτα μας στα Καλυβέϊκα. Η καμπάνα του Αγιο-Ταξιάρχη ήταν πρόκληση για τον Βαγγέλη. Μετά από μερικά χτυπήματα... νά 'σου εμφανίστηκε, εμφανώς ανήσυχη...η Χρυσή, που μένει πιο κάτω... Την ανησυχία της, αμέσως διαδέχτηκε η χαρά... Είχε μαζί της και το κλειδί της εκκλησίας...
Έτσι, είχαμε την ευκαιρία να μπούμε γι΄ακόμα μια φορά σ΄ αυτόν τον μοναδικό ναό (ο αρχαιότερος του χωριού) και ν΄ανάψουμε ένα κεράκι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου